Polska pod Krzyżem - pielgrzymka do Otynia

Z piękną inicjatywą pod hasłem Polska pod Krzyżem wyszedł Episkopat w kierunku wszystkich wiernych, a szczególnie do udziału w niej apelował Biskup Tadeusz Lityński. W różnych miejscach kraju inicjatywa ta przybrała różnorakie formy spotkań, modlitw, wspólnych marszów, pielgrzymek, rajdów rowerowych, biegów, a nawet spływów kajakowych. Wszysko miało jeden cel - wywyższyć Krzyż który w ostatnim czasie nasi niektórzy rodacy starają się poniżyć.

W naszej parafii akcja ta miała szczególny wymiar. Proboszcz ks. Ireneusz Mastej zaapelował do nas o udział w pieszej pielgrzymce z Zatonia do Otynia i udział właśnie w tym szczególnym dla nas miejscu, w Sanktuarium Maryjny w Otyniu, w święcie Podwyższenia Krzyża. Dokładnie rok temu również braliśmy udział w tych wydarzeniach i podobnie uczestniczyliśmy pieszo zmierzając na te uroczystości.

Na apel księdza Ireneusza odpowiedziło kilkunastu uczestników tego wydarzenia. Wyruszyliśmy spod kościoła Matki Bożej Częstochowskiej i zmierzaliśmy w pierwszym etapie do kościoła parafialnego w Ługach. Wśród nas byli mieszkańcy Książa Śląskiego i Zatonia.

Przy pięknej pogodzie wędrowaliśmy polami, łąkami i lasami w kierunku Ługów po drodze śpiewając i modląc się. Był to też czas na odmówienie różańca świętego. Każdy z nas pielgrzymując szedł w sobie znanych intencjach przepraszjąc, dziękując i prosząc.

W Ługach skręciliśmy do ukrytego w bocznych uliczkach przydrożnego Krzyża, który pięknie wkomponował się w tym miejscu. Widać było, że stanowi on ważny element tej miejscowości, gdyż był bardzo zadbany i przystrojony.

Przy kościele parafialnym czekała na nas grupka mieszkańców Ługów, którzy dołączając do nas również zmierzali na uroczystości w Otyniu. Niestety kościł parafialny był zamknięty, a wręcz zagazowany trującym gazem. To początek kolejnego ważnego etapu remontu tej świątyni.

Wśród nas był Pan Henryk z Zatonia (najstarszy uczestnik pielgrzymki) i panowie Heniu i Adaś z Ługów ze swoimi pojazdami (najmłodsi uczestnicy wspólnego wędrowania).

Zatrzymaliśmy się na krótką modlitwę przy kapliczce św. Rodziny w Ługach, gdzie przed kilkoma laty na pamiątkę ingresu naszego biskupa została umieszczona pamiątkowa tablica.

Przez całą drogę naszego pielgrzymowania Parafialny Krzyż był niesiony przez Panią Halinę, która nie tylko wykazała się wielkim poświęceniem, ale jako chorąży naszej grupy nadawała niezwyle szybkie tempo dbając o puntualność dotarcia do Otynia.

Mijając naszą pielgrzymkową Kalwarię ( most nad S3) zobaczyliśmy jaśniejącą w oddali wieżę otyńskiego sanktuarium. Zaczęliśmy również rozważać stacje Drogi Krzyżowej. Celem była przecież uroczystość Podwyższenia Krzyża.

 Ze śpiewem na ustach wkroczyliśmy na otyński rynek wzbudzając podziw mieszkańców tego małego miasteczka.

Po wejściu do Sanktuarium w chwili modlitwy pokłoniliśmy się Matce Bożej Królowej Pokoju, tej, która stała przy Krzyżu, gdy umierał jej Syn. Było to wyjątkowe przeżycie dla nas poraz kolejny uczestniczyć w pieszym pielgrzymowaniu do tego pięknego i jakże nam bliskiego miejsca. A już za chwilę miała mieć miejsce wyjątkowa uroczystość odpustowa Podwyższenia Krzyża w Otyniu.