Może nie o to chodzi ... w Zatoniu

Kolejny Rok Kościelny za nami, a jednocześnie czas na krótkie podsumowanie.

1.    Od kilku lat ze smutkiem oglądaliśmy skutki opadów deszczów, które z ogromnych połaci dachu spływały z rynien na fundamenty naszego kościoła. Chociaż opadów w Zatoniu zawsze było mało to jednak od 1945r deszczówka systematycznie niszczyła fundamenty i ściany naszego kościoła. W czasie wakacji nareszcie udało się wykonać odwodnienie obiektu i odprowadzić wodę jak najdalej od kościoła, jednocześnie montując na każdej rynnie rewizję i siatkę, która zatrzymuje liście.

2.    Konsekwencją braku odwodnienia są pęknięcia zachodniej ściany kościoła. Udało się zlikwidować ogromne rysy w części ołtarzowej. Na zewnątrz i wewnątrz w powycinane bruzdy, wklejono specjalne pręty helikoidalne i jak do tej pory nie widać postępującej destrukcji ścian. Na razie w jednym miejscu, ale jeszcze jest ogromne pęknięcie w miejscu połączenia wieży z kościołem za organami.

3.    Organy – to wielkie wyzwanie dla naszej niewielkiej zatońskiej wspólnoty. Dzięki corocznym jesiennym koncertom ciągle o nich myślimy, ale ten rok w końcu był przełomowy. Dzięki Urzędowi Miasta Zielona Góra, a w szczególności dzięki Panu Mariuszowi Zalewskiemu, który od dłuższego czasu lobbował na rzecz remontu tego zacnego instrumentu, udało się wykonać restaurację szafy organowej oraz udało się wykonać trzy nowe miechy klinowe, które umieszczone w wieży będą zasilać powietrzem organy mistrza Meinerta. Parafia wraz z organomistrzem Adamem Olejnikiem, doceniając wartość i piękno naszego instrumentu, złożyła do pięciu instytucji wnioski o dofinansowanie na następny rok.

4.    Przy okazji prowadzonych wykopów została umieszczona nowa bednarka, która zostanie połączona z piorunochronem. Z dotychczasowych trzech zwodów zgodnie z przepisami pojawiły się dodatkowe, które będą chroniły nasz kościół i nasze bezpieczeństwo.

5.    Powstał pomysł przestawienia pamiątkowego głazu przy ściętym pniu dęba i udało się go zrealizować. Pień ten został obłożony kostką granitową i obsypany kamieniami. Podobne obramowanie chcemy wykonać przy Dębie Papieskim. Dziękuję Panu Radkowi, który z racji chrztu swojego dziecka chciał coś zrobić dla kościoła i bezinteresownie wykonał to zadanie.

6.    Kaplica św. Barbary, może Kaplica Relikwii, a może po prostu Boczna Kaplica. Dużą i kosztowną inwestycją był remont dawnej zakrystii oraz pomieszczenia na piętrze. Zostały zamurowane dawne nieużywane drzwi, na górze zostało wybite zamurowane latach 70-tych okno, a na dole stare okno, wymienione zostało na okna witrażowe wg na szczęście zachowanego dawnego jedynego okna witrażowego. Został wymieniony cały dach nad kaplicą, a dzięki Panu Mirkowi i Panu Ryszardowi Rosa wykonano nową instalacje elektryczną. Obecnie Pan Darek i Pan Krzysztof adaptują pomieszczenia nad kaplicą – tam będzie w końcu miejsce, gdzie będzie można poskładać wazony, dekoracje czy środki czystości.

7.    Kolejne zadanie, które pochłonęło najwięcej czasu, a może i nerwów, to nasze rzucenie się z motyką na księżyc. Z początku trochę żałowałem tego przedsięwzięcia. A jednak udało się wykonać ogromną pracę przy usunięciu starego, popękanego i zniszczonego betonowego chodnika wokół naszego kościoła. Wywieziono 8 przyczep gruzu i kamieni, które trzymały wilgoć przy kościele, nawieziono kilka ton ziemi pod nowy trawnik, wycięliśmy chore świerki i niektóre krzewy i w ten sposób odsłoniliśmy piękną, cudowną bryłę i kształt naszego kościoła. Pojawił się przy bocznym wejściu, dzięki firmie Pana Piotra Małychy, granitowy stopień oraz zostaną jeszcze wykonane dwa następne.

Bardzo dziękuje za trzy miesiące bardzo ciężkiej pracy. Dziękuję każdej osobie, która się pojawiała przy kościele, dziękuję Paniom i Panom za pomoc i użyczenie traktorów, ładowarek, przyczep, trawy itp. Szczególnie dziękuje Państwu Sucholas, Pani Krystynie i Panu Ryszardowi za wielkie zaangażowanie i wlewanie optymizmu w tą tytaniczną i czasem ponad ludzkie siły pracę.

8.    W kończącym się roku, tego może nie widać, ale został wykonany Projekt Budowlany oraz otrzymaliśmy wszelkie pozwolenia oraz przygotowano kosztorys na remont i naprawę wieży naszego kościoła. Może tego z dołu nie widać, ale wisiała nad nami perspektywa zamknięcia głównego wejścia do kościoła z powodu złego stanu i też nieestetycznego wyglądu tej strzelistej budowli.

To wszystko, co się dzieje i co zmienia się w kościele i w jego otoczeniu, to nie dzięki dotacji takiej czy innej partii, nie dzięki umiejętnością biznesowym, nie dzięki pieniądzom, o których się głośno mówi, że dają na kościół. Kościół, nasz kościół, zmienia się dzięki zaangażowaniu parafian i dzięki ofiarom składanym w III niedziele miesiące oraz dzięki dobrym projektom i wnioskom.

Pamiętajmy, że dobre dzieło rozpoczął zmarły w tym roku + ks. Proboszcz Marcin. Bardzo wdzięczny jestem mieszkańcom Zatonia, Barcikowic i Marzęcina. Pozwolę wymienić Panią Aldonę Karwacką i Pana Jarka Skorulskiego oraz Pana Tomasza Sucholasa, Pana Darka Pawlaka, Pana Krzysztofa i Panią Jolantę Konopkę, Panią Halinę Haintze, Pana Kamila Kosidło, Pana Pawła Grzesiaka, Pana Piotra Tabora, Pana Sławka Przygrodzkiego, Państwa Kusznierewicz, Państwa Tabor, Państwa Dzięgiel, Państwa Warcholińskich, Państwa Skowrońskich, Państwa Załuckich, Państwa Zając oraz wiele, wiele innych życzliwych osób.

Bardzo dziękuję i aż boje się myśleć, co przyniesie Nowy Rok.

Wasz Proboszcz
ks. Ireneusz Mastej